GALERIO DE LA METROO

Por permesi ke legantoj nek anglalingvaj nek franclingvaj povu vidi iom da la arkitektura eminenteco de la montreala metroo, mi faris ĉi tiun fotopaĝon de niaj stacidomoj. La hiperligoj por ĉiu stacio menas al la paĝoj por tiu stacio en la angla kaj en la franca.

MCGILL En ĉi tiu urbocentra stacidomo, la plej uzata de la reto, vidiĝas la aranĝo de la plejmulto de montrealaj stacidomoj: vojoj en la centro kun kajoj ambaŭflanke.

BEAUBIEN Anstataŭ enirejojn en la strato, la plejparto de montrealaj stacioj havas siajn proprajn konstruaĵojn por eniri. Jen tiu de la stacio Beaubien, en la nordo de la urbo.

PEEL Tamen, kelkaj stacioj en la urbocentro ne havas proprajn enirkonstruaĵojn; anstataŭe ili serviĝas de portoj integritaj en aliaj konstruaĝoj.

ROSEMONT La unua sekcio de la metrosistemo (la verda linio de Atwater al Frontenac, la oranĝa linio de Bonaventure al Henri-Bourassa, kaj la flava linio) inauguriĝis je la 14a de oktobro 1966, antaŭ la Monda Ekspozicio de 1967. En ĉi tiu stacidomo vidiĝas la tipa arkitekturo de la periodo.

LANGELIER

La du sekvaj partoj de la metroo, la du ekstremoj de la verda linio, konstruiĝis dum la jaroj 1970; la orienta ekstremo por priservi la instalaĵojn de la Olimpioj de 1976, kaj la okcidenta ekstremo post du jaroj. Ĉi tiu stacidomo de la orienta sekcio montras arkitekturon tute el betono, tipa de la periodo.

DE LA SAVANE La pligrandigo plej lastatempa de la metroo - la konstruado de la blua linio kaj de la okcidenta parto de la oranĝa - kompletiĝis en la jaroj 1980. Multaj el ĉi tiuj stacidomoj karakteriĝas per bunta kaj postmoderna stilo, kiel en ĉi tiu oranĝ-linia stacio.

VERDUN La kreintoj de la montreala metroo pioniris novan politikon por metrosistemoj. Nia metroo estis inter la unuaj de la mondo en kiuj ĉiu stacidomo estis desegnita de diferenca arkitekto, por ke ĝi estu distingita de la aliaj. Tiel la sistemo ĝuas fantastikan arkitekturan riĉecon kaj variecon, kiel montrata en ĉi tiu stacio Verdun de la verda linio.

PAPINEAU

Plue, la metroo estas riĉe dekorita de multegaj publikaj artverkoj: skulptaĵoj, freskoj, kaj mosaikoj inter aliaj, de la kremo de kebekiaj artistoj. La unua stadio de la instalado de arto en la metroo postulis verkoj pri la historio de Montrealo. Ekzemple, en la stacidomo Papineau troviĝas muraloj pri la ribeloj de 1837, estritaj en Suba Kanado (Kebekio) de Louis-Joseph PAPINEAU.

CRÉMAZIE Alia ekzemplo de tiu didaktika arto troviĝas en la stacidomo Crémazie, kun muralo titolita La poeto en la universo, memorialo pri tri grandaj kebekiaj poetoj, inkluzive de Octave CRÉMAZIE.

BERRI-UQAM La artaj modoj ŝanĝiĝadis en la momento de la dekorado de la metroo, kiu okazis dum la Trankvila Revolucio, granda periodo de malfermiĝo en la kebekia socio. La influo al abstrakta arto iris kontraŭ la politiko de historia arto preferata de la urba registaro de Montrealo. La tensio inter la du stiloj vidiĝas en ĉi tiu vitralo en la stacidomo Berri-UQAM, la koro de la reto. Ĝi reprezentas tri fondintojn de Montrealo: Paul Chomedey de MAISONNEUVE, Jeanne MANCE, kaj Jérôme le ROYER de la Dauversière.

CHAMP-DE-MARS Fine, la politiko de didaktika arto abandoniĝis prefere de la abstrakteco. Inter la unuaj ne-figurativaj verkoj instalitaj en la metroo estis la belegaj vitraloj de la stacidomo Champ-de-Mars, la ĉefverko de la grava kebekia artisto Marcelle FERRON.

MONK Por la plilongigoj de la reto ekde la iniciala sekcio, modo por la integrigo de arto kun arkitekturo informis la planadon de la novaj stacidomoj. Artistoj kunlaboris kun arkitektoj por krei monumentecajn verkojn kiel ĉi tiujn statuojn de la stacidomo Monk.

NAMUR Alia miriga ekzemplo de arto integrita kun arkitekturo troviĝas en la stacidomo Namur, en la nordo de la urbo. Plenigas la grandan volumon de la stacidomo ĉi tiu kolosa molekulforma luma skulpturo, de la novigema artisto Pierre GRANCHE.

ÉDOUARD-MONTPETIT

La kajoj de la stacio Édouard-Montpetit montras la arkitekturo kaj la dekoro fantaziecaj por kiuj la blua linio estas tre konata en la urbo.

ANGRIGNON Ĉi tiu stacidomo, por kiu sia desegninto gajnis arkitekturan premion, estas unika ĉar la grundo de la parko kie ĝi troviĝas subiĝas ĝis la kajnivelo. Tiel la grandaj fenestroj enlasas lumon ĝis la pasaĝeroj en la trajnoj.

Reiru al la esperanta FAQ